Αρέσουν σε πολλούς ενώ κάποιους τους αφήνουν παγερά αδιάφορους. Ξέρετε οτι τα σαλιγκάρια και το παρθένο ελαιόλαδο φαίνονται ότι είναι υπεύθυνα σε μεγάλο ποσοστό για την διάσημη μακροβιότητα των Κρητικών; Η διατροφική αξία των σαλιγκαριών είναι εξαιρετική, καθώς μπορεί να καλύψει ικανοποιητικά τις ιδιαίτερες ανάγκες όσων ακολουθούν μια αυστηρ'ή διατροφή ή νηστεύουν. Τα 100 γραμμάρια κρέατος σαλιγκαριού αποδίδει περίπου 90 kcal, περιέχει μόλις 1 γραμμάριο λίπους και 16,1 γραμμάρια πρωτεΐνης. Είναι πλούσιο σε αμινοξέα και η περιεκτικότητά του σε ω-3 λιπαρά οξέα μπορεί να συγκριθεί με αυτή των ψαριών.

Περιέχουν 3,5 mg σιδήρου και μπορούν να καλύψουν έως και το 19% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης (ΗΣΠ). Αποτελούν καλή πηγή βιταμινών του συμπλέγματος Β, που σχετίζονται με τον μεταβολισμό και συμμετέχουν σχεδόν σε όλες τις διεργασίες του ανθρώπινου οργανισμού. Περιέχουν επίσης ασβέστιο 200-700 mg/100gr, ποσότητα πολύ σημαντική, ειδικά σε περιόδους νηστείας, σελήνιο 27,4 μg/100gr, προσφέροντας ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες που προστατεύουν από καρδιοπάθειες και καρκίνο (κυρίως του προστάτη). Συμβάλλουν επίσης στη λειτουργία του θυρεοειδή αδένα και του ανοσοποιητικού συστήματος. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν τα εκατομμύρια Γάλλοι που τα προτιμούν και τα έχουν αναδείξει σε μια από τις εθνικές τους γαστρονομικές λιχουδιές.

Τα οφέλη απο την κατανάλωση σαλιγκαριών

Τα οφέλη είναι εντυπωσιακά, αφού μπορούν να προστατεύσουν από καρδιοπάθειες και να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης και γενικότερα στην ενίσχυση του νευρικού συστήματος. Ακόμη, βοηθούν στην καλή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και μπορούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Τέλος, έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες και σε πρόσφατες έρευνες απομονώθηκαν στο είδος Helic Pomatia, οι χημικές ουσίες που ονομάζονται λεκτίνες, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην πρόβλεψη και την έγκαιρη διάγνωση των μεταστάσεων σε ορισμένες περιπτώσεις καρκίνου, όπως ο καρκίνος του μαστού, των ωοθηκών, του οισοφάγου, του εντέρου και του προστάτη. Στον μεσαίωνα τα χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση των στοματικών ερεθισμών, της βρογχίτιδας, της φυματίωσης, αλλά και για τις πληγές και το σκορβούτο. Τα αμινοξέα που περιέχονται στη σάρκα και στο σάλιο συντελούν στην ανακατασκευή των ιστών του πεπτικού συστήματος και στη θεραπεία του έλκους. Επίσης, διευκολύνουν τη λειτουργία του αναπνευστικού συστήματος, καθαρίζουν το δέρμα, ενώ χρησιμοποιούνται και σε πολλές θεραπευτικές δίαιτες μεταξύ άλλων, στη μείωση της χοληστερίνης και την παχυσαρκία.